Pokemon Parody

Zdążyłam przed północą
Właściwie ten rozdział powinien nazywać się "Gromania", ale że zakupów też było trochę, to Gromanię zostawię sobie na jakiś inny rozdział... Ogólnie jestem dumna z tego rozdziału, który wyszedł nieco spontanicznie w tej formie - a zaczęło się od mojej zaśpiewki któregoś razu (nie pamiętam w jakim kontekście, pewnie jakiejś rozmowy o Chucku Norissie) pt. "Go, go, teksas ranger!" na melodyjkę, oczywiście, Power Rangersów. Kot - Let's Go! wyszedł jakoś tak spontanicznie w dyskusji na temat tego, jakie gry powinny być w PP. Podczas rozmów z Riuszką często powstają takie urocze perełki.
Jestem dumna z tego rozdziału jak z mało którego. Uważam go za udany, poprawek wymagał niewielu, a każdy jego element jest dopracowany i ważny. No i jest długi, co też mi się podoba. Ale chciałam zawrzeć niemal całą akcję w salonie gier w jednym rozdziale. Rzadko mi się zdarzają takie fajne rozdziały.

Jak mówię: lubię ten rozdział. I nie tylko przez pojawienie się dawno nie widzianej postaci, ale przez to, że udało mi się niemal wiernie oddać podczas pisania to, co wymyśliłam, rymując sobie luźno na mieście. Tak, to była improwizacja. Słowa płynęły same i prawie ich potem nie poprawiałam. Jestem z tego dumna.
A końcówka rozdziału to zapowiedź pewnego nieco dłuższego wątku

Wiem, że przerwa była przydługawa, ale wiele się w moim życiu wydarzyło. Żeby było zabawniej, już w dniu poprzedniej aktualizacji (jeśli wierzyć USG), moje życie miało się zmienić, tylko jeszcze o tym nie wiedziałam. Na chwilę obecną nie mam już pracy, za to mam za sobą masę badań i próbuję wrócić do pisania magisterki po ostatnim dosyć ciężkim okresie, w którym, jak to określa moja babcia, dalej rzygałam niż widziałam... tak, jestem w stanie błogosławionym ^ ^
Resztę czasu, czyli wtedy, kiedy akurat czułam się lepiej, prawie w całości spędzałam na przygotowaniach i załatwianiu różnych rzeczy do ślubu, który bierzemy w połowie listopada (i nie, wcale jedna rzecz nie wynika z drugiej, ślub planowaliśmy wcześniej, bo już w czerwcu). Na chwilę obecną do załatwienia został nam już tylko DJ, no i zaproszenia, za które zaraz się bierzemy. Ogólnie więc... wszystko u mnie już w porządku, a wkrótce, jeśli wierzyć słowom lekarza, powinnam znów czuć się lepiej.

Ponieważ dziś zebrałam się w sobie i zaczęłam poprawiać rozdział, który odesłał mi promotor, to przy okazji pomyślałam, że jak już wpadłam w wir poprawiania, mogę też zerknąć do PP. Dzisiejszy rozdział nie jest super-rewelacyjny, a jako że szczerze nie lubię goldenrodowskiego gymu w grach, ten wątek pisało mi się dosyć ciężko i próbowałam rekompensować go ciekawymi walkami, które będziecie mieć od przyszłego rozdziału. Ogółem jednak... trza przebrnąć.
Postaram się wrócić do regularności, ale niczego nie obiecuję.
Enjoy!

Czas trochę przyspieszyć Zwłaszcza, że za jakiś czas będę miała mniej czasu i chęci na takie rzeczy...
Zamykamy sprawę stadionu Goldenrotriver i Golcate... przynajmniej na razie.

Nie, nie ma na razie rozdziału, ale to tylko dlatego, że chwilowo nie uruchamiam mojego komputera i piszę z kompa Riuszki.
Chciałam tylko dać znać, że żyję, a moja mała kruszynka już jest na świecie od ponad sześciu tygodni (urodziła się w Wielkanoc). Postaram się w najbliższym czasie wrócić do pisania i, co się z tym wiąże, poprawiania, ale chwilowo jeszcze wolę cieszyć się słodkim lenistwem oraz urokami macierzyństwa.
Spóźnionego dobrego z okazji Dnia Dziecka ^ ^

Dzisiejszy rozdział jest bardzo długi i dzieli się na dwie części, ale nie chciałam ich w żaden sposób dzielić. Myślę, że pierwszy z wątków jest jednym z ciekawszych w tej i następnej serii PP, natomiast drugi wróci dużo później, więc nie nakręcajcie się, że szybko poczytacie "ciąg dalszy".

Moje zdecydowanie ulubione miasto II generacji, gdzie - wbrew opinii Christa - jest najwięcej różnych rzeczy do roboty...

Kolejny rozdział. Tak. Moim ulubionym liderem z Johto jest niewątpliwie lider Morty. Jest to też jedyny lider, który sprawiał mi w grze jakiekolwiek problemy, a jednocześnie z pomocą którego trenowałam zawsze Togepi. Irytująca teleportacyjna podłoga miała kilka pomysłów wyjaśnienia w PP, ostatecznie zrobiłam coś takiego... ale nie przyzwyczajajcie się. Mortimer jest najbardziej zagadkowym liderem Coto.

Serio. Lubię tego gościa. Tak przyjemnie robi się z niego złola - jeszcze lepiej niż z Kogo. Pewnie dlatego dostał najwięcej czasu antenowego ze wszystkich cotońskich liderów (zwłaszcza w pisanej obecnie przeze mnie następnej serii - S&G+ - właściwie to można powiedzieć, że jest jednym z głównych bohaterów całego drugiego tomu, obok takiej Ash... nawet Silver otrzymuje mniej uwagi X"D)

Następny rozdział jest jeszcze lepszy, dlatego możliwe, że wrzucę go szybciej niż w przyszłym tygodniu... może. Mam bardzo zapracowany tydzień.


EDIT:
Pokemon Parody - Silver&Gold - 41/66 rozdziałów zamieszczonych
Następny rozdział: Nawiedzony lider
Ostatni napisany: Epilog

Pokemon Parody - Silver&Gold+ - 0/38,5(+1) rozdziałów zamieszczonych
Następny rozdział: Prolog
Ostatni napisany: Gdyby zmarli mogli mówić...

Nie. Nie mylicie się. Niemalże ten sam etap fabuły w jednym i drugim, acz nie do końca... bo bohaterka S&G+ jest już po wizycie w Oliwie i obecnie bawi w Mojogun, a nawet wybywa z niego