Pokemon Parody

Zatem powitajmy pierwszy rozdział. Poznajcie Christa. Jest wkurzającym smarkaczem, ale jeszcze go pokochacie. Ja sama zdziwiłam się, jak bardzo polubiłam tę postać, mimo uczynienia go tak wkurzającym, jak to było możliwe (choć nadal mniej niż jego pierwowzór Gold z "Pokemon Special").
Każda podróż ma swój początek _^_

Nie wiem czemu, ale zawsze w grach miałam wrażenie, że Pan Pokemon to taki radosny, amerykański turysta, który koniec końców osiedlił się w Japonii na stałe. Wszystkim się cieszył, był cholernie bogaty... Stąd moja interpretacja tej postaci w PP wygląda właśnie tak.
Muszę przyznać, że pisanie fabuły zgodnie z grą jest bardzo fajne, choć i upierdliwe, bo co chwila muszę oglądać walkthroughy albo odpalać grę... Niemniej nastawcie się na to, że wiele wątków będzie wybitnie growych. Ale wiele też będzie mangowych. A niektóre, powiem to z dumą, sama wymyśliłam. Ave Ja ^ ^ (parafraza modnego ostatnio: Brawo Ja)

Kolejny rozdział - i przyznajcie: tego się nie spodziewaliście?
Ogólnie rzecz biorąc trochę skłamałam mówiąc o ZUPEŁNYM wyzerowaniu przygód, ale i tak myślę, że nowy Czytelnik spokojnie się połapie bez znajomości fabuły poprzednich serii. W końcu nie mogłabym stworzyć fabuły w próżni - to cały cas ten sam świat.
Rozdział trochę przegadany, a trochę wiążący. Myślę, że całkiem przyjemny, więc... miłej lektury.

To uczucie, gdy odkrywasz, że jeden z Twoich przyjaciół to żywy Wolnomyślec... znaczy się Slowpoke.
Zapomniałam wspomnieć przy poprzedniej aktualizacji, ale w sobotę, 15. sierpnia byliśmy na meczu, spotkaliśmy się w pełnym gronie. Dwie osoby były na rowerach, reszta poruszała się komunikacją. Ja wśród grupy komunikacyjnej w pewnym momencie w tramwaju, w trakcie rozmowy zaczęłam klepać po głowie nasze obecne chodzące nieszczęście (upuściła sobie, biedaczka, metalowy taboret na duży palec i miała go przez kilka tygodni nie do użytku) czyli Misiaka. Misiak, kiedy przestałam już ją klepać po głowie, nagle wykonała leniwy ruch ręką, jakby chciała mnie trzepnąć w moją rękę. I od tego się zaczęło.
Dodajmy do tego, że Misiak była ubrana na różowo (to akurat nie jest dziwne, to jej ulubiony kolor, więc wszystko, co jej dajemy, jest różowe - ale tego dnia była w kolorze wybitnie slowpokowym). I dodajmy jeszcze, że dokładnie dzień wcześniej czytałam całej kompaniji (poza Misiakiem, której nie było) rozdziały dotyczące akcji w Azalew z Wolnostudnią... Misiak, oczywiście, po wyjaśnieniu, czym jest Slowpoke/Wolnomyślec, fochnęła, a ja miałam ubaw przez całą resztę dnia i wieczoru udowadniając, że jest Slowpokiem. Najlepsze było opowiadanie czegoś, wszyscy zareagowali śmiechem poza nią. Tekst Ooza: "Dajcie jej chwilę...", po czym po pół minucie oburzone "CO??". Nasz własny żywy Wolnomyślec X'D

A tak. No i jeszcze rozdział właśnie wrzuciłam. Trochę nudny, ale trochę ważny, bo pojawia się nowa postać. Bierzcie i cieszcie się z tego. Czy coś.

Dzisiejszy rozdział sponsoruje hasło: LIDERZY?!
Ten rozdział wywołał naprawdę wiele wesołości wśród moich przyjaciół, kiedy im go czytałam. Do tego stopnia, że przez połowę dialogów w nim, a także jeszcze w następnym, Ozio w momentach mówienia Christa potrafił wyskakiwać z nagłym: "Ale LIDERZY?!". Powstało z tego wiele gagów i żartów, które pewnie trafią do niesławnego Parody of Parody, w stylu, że Christ obudził się w środku nocy z okrzykiem "LIDERZY?!" i wiele, wiele innych.

A tak poza tym to rozdział o Legdybie Christa. Głównie o niej. Ale LIDERZY?!
(Muszę nagrać to w wersji dźwiękowej i wykorzystywać jako mem X"D Tak, jak przez wiele lat wykorzystywałam logo nocoty.pl)

Dłuższa przerwa. Głównie powodowana lenistwem, ale trochę też tym, że miałam wyrwany ząb, że się wzięliśmy za remont, a także brakiem reakcji jedynego zdolnego na razie do czytania Czytelnika na poprzedni rozdział. Za to mam spory zapasik rozdziałów - zaczęłam już trzeci, ostatni tom. Przynajmniej nie będzie przerw spowodowanych brakiem weny, nie?

Ta część jest całkiem przyjemna. Christ pokazuje w niej nieco więcej swojego sprytu i sportowego charakteru. Choć nie ukrywam, że nie mogę się doczekać, aż z Christem opuścimy miasto Wariat. I cieszę się, że to już za - spoilertime - dwa rozdziały. Na drodze trzydzieści dwa będzie się działo dużo, naprawdę dużo fajnych rzeczy. Już nie mogę się doczekać.

Kolejny rozdzialik. A mnie czeka masakryczne, przyspieszone leczenie zębów. Mam do wyrwania jeszcze +3 i prawie wszystkie pozostałe do przeleczenia. Masakra.
Ale wróćmy do rozdziału. Pierwsza odznaka. Przyznam, że pisanie walk stadionowych zawsze jest dla mnie ciekawe. W grach każdy stadion wygląda inaczej, w komiksie dodatkowo walki z liderami często przebiegały w dziwnych okolicznościach i na nietypowych zasadach (nadal uważam, że Erika ze Speciala lepsza byłaby jako zła postać, którą udawała podczas walki z Redem). Ta seria zaprezentuje nam wiele ciekawych walk z liderami, z których właściwie walka z Folklorem jest najnormalniejsza i poniekąd najnudniejsza. Jednak kolesiowi się spieszyło.
Niemniej lubię ten rozdział. Jak i wątek "tajemniszego" jaja...